KARPATY OFFer 2020 już wkrótce! Poznaj repertuar festiwalu

Autor Rafał Kmak Z dnia 2020-08-02

Już po raz dwunasty w połowie sierpnia Nowy Sącz staje się scenerią niezwykłych artystycznych wydarzeń oraz miejscem świętowania karpackiej wyobraźni. A wszystko to dzięki Międzynarodowemu Multimedialnemu Festiwalowi Sztuki Małopolska KARPATY OFFer. Cykl wydarzeń opowiadających rozmaite historie językiem muzyki, tańca, teatru, performance’u i filmu porywa widzów różnorodnością, zaciekawia pomysłowością, zachwyca widowiskowością, a także zachęca do uruchomienia własnej kreatywności i współtworzenia.

Czytaj również: #NajlepszyPlanDlaMłodych zawitał do Nowego Sącza

Festiwal KARPATY OFFer to okazja do przeniesienia się w świat nieskrępowanej fantazji, w którym można przez chwilę oderwać się od codzienności, odpocząć od trosk i problemów, orzeźwić się w zdrojach rozmaitych sztuk. W tym dziwnym roku, kiedy wszyscy doświadczamy skutków pandemii i związanych z nią lęków, terapeutyczna funkcja kultury wydaje się jeszcze ważniejsza. Zapraszając na festiwal Małopolskie Centrum Kultury SOKÓŁ oferuje możliwość doświadczenia jej autentycznie uzdrawiającej mocy.

Patronat nad festiwalem objął Marszałek Województwa Małopolskiego Witold Kozłowski.

XII Międzynarodowy Multimedialny Festiwal Sztuki – Małopolska Karpaty OFFer
14 – 16 sierpnia 2020, Nowy Sącz

14 sierpnia (piątek)
Miasteczko Galicyjskie, godz. 20.00
KONCERT MUZYKA KARPAT
TERESA MIRGA i KAŁE BAŁA
ANTONINA KRZYSZTOŃ

Kino SOKÓŁ, godz. 22.00
GÓRA JEST KOBIETĄ – PRZEGLĄD FILMOWY
„Pora umierać”, Polska 2007,dramat, reż. Dorota Kędzierzawska

15 sierpnia (sobota)
Sądeckie Planty, godz. 12.00
TEATR NA WALIZKACH – Błazenologia
ul. Jagiellońska, godz. 14.00
TE ZŁOTE – Żywe rzeźby

Miasteczko Galicyjskie, godz. 18.30
TEATR/TANIEC/PERFORMANCE
Akademia Tańca i Akrobatyki SCREAMO TRICKZ
TEATR NA WALIZKACH – Le strada
TEATR SNÓW – Remus
ART COLOR BALLET – Bursztynowe drzewo

Baszta Kowalska, godz. 22.00 (w razie niepogody – Kino SOKÓŁ, godz. 22.15)
GÓRA JEST KOBIETĄ – PRZEGLĄD FILMOWY
„Niesamowita Marguerite”, Belgia / Czechy / Francja 2015, dramat / komedia, reż. Xavier Giannoli

16 sierpnia (niedziela)
Miasteczko Galicyjskie, godz. 15.00
KARPACKA FAMILIADA
LACHERSI
TEATR MAŁGO – Niewidzialny książę
MEGITZA
TEATR SNÓW – Pokój

Wydarzenia towarzyszące: warsztaty, kiermasz rękodzieła

Na wszystkie festiwalowe wydarzenia – WSTĘP WOLNY!
www.karpatyoffer.pl

Szczegółowe opisy wydarzeń poniżej

GÓRA JEST KOBIETĄ – przegląd filmowy
14.08 (piątek)
Kino SOKÓŁ, godz. 22.00
„PORA UMIERAĆ”, Polska 2007, dramat, reż. Dorota Kędzierzawska
15.08 (sobota)
Baszta Kowalska, godz. 22.00 (w razie niepogody – Kino SOKÓŁ, godz. 22.15)
„NIESAMOWITA MARGUERITE”, Belgia / Czechy / Francja 2015, dramat / komedia, reż. Xavier Giannoli

„PORA UMIERAĆ”, Polska 2007, dramat, reż. Dorota Kędzierzawska
Autorskie kino duetu Dorota Kędzierzawska i Artur Reinhart z olśniewającą kreacją Danuty Szaflarskiej. „Pora umierać” to historia pełnej życia i poczucia humoru starszej pani. Kobieta pod koniec życia musi zmierzyć się nie tylko z teraźniejszością, ale i z przeszłością. Wygrywa, czy przegrywa życie? Nawet jeśli zadaje sobie wprost to pytanie, to nigdy na nie odpowiada… Aniela z ironicznym uśmiechem patrzy na rzeczywistość i tym uśmiechem właśnie rozprawia się ze swoją samotnością.

„NIESAMOWITA MARGUERITE”, Belgia / Czechy / Francja 2015, dramat / komedia, reż. Xavier Giannoli
Okolice Paryża, początek złotych lat dwudziestych XX wieku. Jak co roku, w imponującym zamku należącym do Marguerite Dumont zbierają się miłośnicy muzyki. Niewielu z nich osobiście zna bogatą właścicielkę posiadłości. Mówi się tylko, że całe życie poświęciła swojej największej pasji: muzyce. Jednak najsłynniejsze arie w interpretacji pozbawionej słuchu muzycznego Marguerite wprawiają w osłupienie zebranych melomanów. Aspirująca do miana divy kobieta staje się obiektem zakulisowych żartów. W ramach prowokacji, młody dziennikarz pisze pełną zachwytów recenzję jej występu. To sprawia, że bohaterka jeszcze mocniej zaczyna wierzyć w swój wrodzony talent i postanawia spełnić marzenie życia. Przy wsparciu sowicie opłaconego eks-gwiazdora opery, przygotowuje się do pierwszego recitalu przed prawdziwą publicznością.

KONCERT MUZYKA KARPAT
14.08 (piątek)
Miasteczko Galicyjskie, godz. 20.00
TERESA MIRGA i KAŁE BAŁA
ANTONINA KRZYSZTOŃ

TERESA MIRGA i KAŁE BAŁA
Cygańska poetka, pieśniarka, gitarzystka, kompozytorka, założycielka i liderka cygańskiego zespołu Kałe Bała (Czarne Włosy). Urodziła się i dorastała na polskim Spiszu, w cygańskiej osadzie w Czarnej Górze, gdzie mieszka do dziś. Obok utworów autorskich Teresa Mirga wykonuje także pieśni należące do tradycji muzycznej Bergitka Roma. Twórcze poszukiwania Teresy Mirgi, sięganie do różnych stylów i repertuarów oraz głęboko zakorzeniona świadomość własnej tradycji muzycznej, pozwoliły na stworzenie własnego oryginalnego stylu, w którym istotne miejsce zajmuje poezja i muzyka religijna. Swoją twórczość prezentuje podczas solowych występów oraz wspólnie z zespołem Kałe Bała, który założyła w 1992 roku.

Kałe Bała
W pierwszych latach istnienia zespołu ważną inspiracją dla artystów był styl muzyczny, reprezentowany przez cygański zespół z Węgier Kalyi Jag. Teresę Mirgę zainteresowały nie tylko wykonywane przez grupę utwory, interesujące aranżacje i nietypowe instrumentarium (dzban i drewniane łyżki), ale także idea nowych opracowań muzycznych tradycyjnych pieśni cygańskich. Wszystko to stało się dla zespołu i niej samej impulsem do poszukiwań w obrębie własnego, tradycyjnego repertuaru i rozwijania na gruncie lokalnym idei zapoczątkowanej kilkanaście lat wcześniej przez zespół Kalyi Jag.

Obok utworów własnych i melodii Cyganów węgierskich, zespół wykonuje także pieśni należące do tradycji muzycznej Cyganów na Słowacji i Bałkanach oraz stare pieśni (purane gila) Cyganów Karpackich w tradycyjnych i w zupełnie nowych opracowaniach. Przywołując najstarsze i zapomniane już melodie, za pomocą których Cyganie wyrażali niegdyś swe najgłębsze uczucia, muzycy Kałe Bała ożywiają magiczny świat Cyganów Karpackich, z jego pasją, radościami, smutkami i nostalgią.

ANTONINA KRZYSZTOŃ
Polska pieśniarka, kompozytorka, autorka tekstów. Zadebiutowała w 1981 r. na Przeglądzie Piosenki Prawdziwej w Hali Oliwii w Gdańsku, co zaowocowało współpracą z kabaretem Pod Egidą. Pierwsze kasety magnetofonowe wydawała w drugim obiegu w wydawnictwach podziemnych. Po ogłoszeniu stanu wojennego występowała nieoficjalnie w klubach studenckich, mieszkaniach prywatnych, kościołach. W 1983 r. wygrała Krakowski Studencki Festiwal oraz zdobyła główną nagrodę FAMA. Uznała wygraną za znak i potwierdzenie, że to jest jej droga. Zdecydowała się całkowicie poświęcić śpiewaniu. Od tego momentu tworzy pieśni, piosenki i muzykę. W latach 1984 – 92 współpracowała z Markiem Wallawenderem, gitarzystą, który był również aranżerem wielu jej utworów. Antonina występowała i występuje na najważniejszych festiwalach, koncertach związanych z szeroko pojętą piosenką poetycką i religijną (m.in. FAMA, Zamkowe Spotkania „Śpiewajmy Poezję”). Antonina Krzysztoń stała się wykonawcą znanym szerszej publiczności, kiedy w listopadzie 1993 r. piosenka Perłowa Łódź zdobyła pierwsze miejsce w plebiscycie Muzycznej Jedynki. Jest również kojarzona z czeskim bardem – poetą Praskiej Wiosny 1968 r. – Karelem Krylem. Antonina w swojej twórczości stara się szukać tego, co nas łączy i nie ocenia, zaprasza do rozważań, do zadumy i dialogu. Korzysta z folku, który kocha, i to słychać w jej balladach. W jej śpiewie słychać, że inspirują artystkę różne gatunki muzyki. To wszystko składa się, na jej niepowtarzalne interpretacje.

W obecny skład zespołu, z którym gra od wielu lat wchodzą: Marcin Lamch, Manolo (M. Alban) oraz Marcin Majerczyk, znakomity gitarzysta, z którym współpracuje od ponad 20 lat, był także kierownikiem muzycznym wielu jej płyt. Współpracowała też z innymi artystami, m.in. z Michałem Lorencem tworzyła muzykę do filmu dokumentalnego T. Wilde’a Czas Słowian, z Grzegorzem Królikiewiczem pracowała przy spektaklu teatralnym. Była pomysłodawcą, a także kierownikiem muzycznym płyty Każda chwila, we współpracy z Leszkiem Możdżerem, Adamem Pierończykiem, Kubą Radomskim i Marcinem Pospieszalskim, Joszkiem Brodą, Mieczysławem Litwińskim. Wieloletnia współpraca z dwoma muzykami – Jerzym Słomą Słomińskim (instrumenty perkusyjne) i Kubą Radomskim (bas) zaowocowała płytami Kiedy przyjdzie dzień (1996 r.), Pieśni postne (1998 r.), Wołanie (2000 r.). Współpracowała z Mietkiem Szcześniakiem, Krzysztofem Knittelem, Wojciechem Konikiewiczem, Wojciechem Waglewskim, Wojciechem Przybylskim, Edwardem Sosulskim, Adamem Wyrzykowskim, Adamem Strugiem, M. Wieleckim, P. Mazurczakiem, Z. Wegehauptem.

TEATR/TANIEC/PERFORMANCE
15.08 (sobota)
Sądeckie Planty, godz. 12.00
TEATR NA WALIZKACH – Błazenologia
Jagiellońska, godz. 14.00
TE ZŁOTE – Żywe rzeźby
Miasteczko Galicyjskie, godz. 18.30
AKADEMIA TAŃCA I AKROBATYKI – SCREAMO TRICKZ
TEATR NA WALIZKACH – Le strada
TEATR SNÓW – Remus
ART COLOR BALLET – Bursztynowe drzewo

TEATR NA WALIZKACH
Teatr Na Walizkach powstał w 2005 roku. Założony został przez trójkę aktorów: Annę Went, Łukasza Jędrzejczaka oraz Olega Yemceva – rosyjskiego komika i mima. Na przestrzeni minionych lat teatr współpracował z wieloma aktorami z różnych części świata, czego wynikiem jest charakter dzisiejszych przedstawień. Są one bowiem rozumiane przez wszystkich niezależnie od wieku i narodowości.
Inspiracją teatru są filmy z okresu kina niemego (Charlie Chaplin, Buster Keaton), rosyjska nowoczesna clownada, teatr improwizacji, teatr lalek czy pantomima.
Twórczość Teatru Na Walizkach, to przede wszystkim komedie mieszczące się w konwencji teatru ulicznego, teatru improwizacji, visual comedy, cyrk. Ich korzenie wywodzą się z pantomimy, ale zainteresowania i inspiracje artystów wykraczają daleko szerzej poza sztukę mimu.
Teatr występował na wielu imprezach teatralnych i na festiwalach teatrów ulicznych w Polsce oraz wielokrotnie gościł za granicą m.in. we Włoszech, Niemczech, Białorusi, Austrii, Bułgarii, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Ukrainie, Tunezji i na Węgrzech, gdzie dzięki swej oryginalnej i „międzynarodowej” formie był entuzjastycznie przyjmowany. Członkowie Teatru Na Walizkach są zawodowymi aktorami.

Błazenologia
Błazenologia to spektakl uliczny w konwencji teatru ruchu, pantomimy i burleski inspirowany klasyką komików kina niemego (Ch. Chaplin, B. Keaton). Jest on zgrabnym połączeniem klasycznych środków wyrazu i scenariuszy w nowoczesnej aktualnej aranżacji i interpretacji.
Spektakl składa się z kilku epizodów. Jest tu m.in. opowieść o artyście ulicznym, który zakochuje się w kobiecie. Demonstruje przed nią swoje umiejętności cyrkowe, siłę sztangisty, a nawet wykonuje striptiz! Gdy w końcu zyskuje przychylność swej wybranki, jego nieporadność doprowadza go do tragikomicznych poczynań.
Pojawia się również postać nietuzinkowego fotografa. Okazuje się jednak, że jego umiejętności stoją pod znakiem zapytania… Komizm wzmaga się w sytuacji, gdy wychodzi na jaw, co w rzeczywistości fotograf robi pod płachtą fotoaparatu.
Teatr uliczny mający żywą oryginalną fabułę oraz groteskową stylistykę.

Le strada
Najnowszy spektakl uliczny TNW, którego tytuł nawiązuje do klasyki światowego kina filmu Federico Felliniego La Strada jest symbolicznym ukłonem w kierunku wielkiego reżysera, którego twórczość korzeniami sięgała cyrku i teatru ulicznego.
L’Estrada jest także bezpośrednim, jak i alegorycznym odniesieniem charakteryzującym miejsce, w którym dzieje się tytułowa estrada czyli na ulicy. L’Estrada to niebanalna kompilacja etiud estradowych wkomponowanych w pejzaż ulicy. Podczas spektaklu pojawią się postacie rodem z variette, tv show, cyrku osobliwości oraz z pobliskiego sklepu, którego nazwy nie ujawnimy. Pojawi się połykacz balonów, magik, mim, który nic nie powie (choćby go nawet przypiekać ogniem). A także – wielka loteria, taneczna rewia chippendales, czyli striptease w wykonaniu prawdziwego męskiego trio. Będą także ostre latające noże, połykanie tępych mieczy oraz fakir połykający ogień.
Cokolwiek się zdarzy będziecie o tym długo pamiętać. Wszystko okraszone olbrzymią dawką humoru oraz improwizacji charakteryzującą działania tego teatru ulicznego. Tylko na tej jedynej niebywałej L’Estradzie – na estradzie, której sceną jest Wasza ulica.

TE ZŁOTE – Żywe rzeźby
TE ZŁOTE to: szczudlarki, szczudlarze, kuglarze, mimowie, aktorki, aktorzy, animatorzy, bańkarze, baloniarze, żonglerzy, ogniarze oraz bębniarze, ale do Nowego Sącza przyjadą Żywe rzeźby i swoim talentem „ożywią” naszą Jagiellońską.

Akademia Tańca i Akrobatyki – SCREAMO TRICKZ
SCREAMO TRICKZ to nasza rodzima Akademia, której celem jest promocja zdrowego trybu życia. Poprzez taniec oraz akrobatykę SCREAMO TRICKZ zachęca dzieci, młodzież oraz dorosłych do aktywnego spędzania wolnego czasu. Na festiwalowej scenie SCREAMO TRICKZ zaprezentuje swoje najlepsze, dopracowane do perfekcji triki.

TEATR SNÓW
Teatr Snów powstał w 1986 roku i jest nazywany klasykiem polskiego teatru ulicznego.
Znany jest z niepowtarzalnej poetyckiej stylistyki. Posługuje się metaforą opowiadając proste historie wyprowadzone z codzienności. Teatr prezentował swoje przedstawienia na wielu dużych i mniejszych festiwalach w Polsce, a także na festiwalach w Archangielsku, Petersburgu, Awinionie, Brnie, Delft, Edynburgu, Gandawie, Stockton oraz w wielu innych miejscowościach w Czechach, Belgii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Włoszech, Rumunii, Mołdawii, Niemczech i na Ukrainie. Jest laureatem nagród na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych, Międzynarodowych Targach Inicjatyw Teatralnych w Pile, Zderzeniach Teatralnych w Kłodzku, otrzymał również Nagrodę Teatralną Wojewody Gdańskiego za twórczą kontynuację tradycji teatru alternatywnego na Wybrzeżu w 1994 roku.
Dyrektor artystyczny teatru Zdzisław Górski został uhonorowany nagrodą im. Jana Dormana przyznaną przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży, tytułem Instruktora Roku 1993 przyznawanym przez Zarząd Główny Towarzystwa Kultury Teatralnej, Nagrodą Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za osiągnięcia w roku 1999 oraz Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w roku 2008.

Remus
Opowieść o samotności niepozornego, a bogatego duchem człowieka, który nie godzi się z rzeczywistością i podejmuje walkę o zmiany w najbliższym otoczeniu. Wierzy, że należy realizować ideały, walczyć w imię dobra z silniejszymi, a czasowe niepowodzenie nie oznacza ostatecznej klęski.
Remus dowiaduje się, że jest z rodu mitycznych Stolemów i ma do wypełnienia ważną misję. Ma wybawić zapadły zamek, czyli obudzić tożsamość kulturową Kaszubów.
Próbuje realizować ją na swoją miarę, jeżdżąc po jarmarkach i sprzedając polskie książki i drobiazgi niezbędne w domu. Jest uparty, ale nie pozbawiony ludzkich słabości. W kluczowym momencie nie wystarcza mu odwagi i wiary, by misję ostatecznie wypełnić. Choć ponosi porażkę przekazuje tę ideę następcom.
Scenariusz spektaklu powstał na motywach powieści Aleksandra Majkowskiego Życie i przygody Remusa.

ART COLOR BALLET
W 1998 roku Agnieszka Glińska, zafascynowana tańcem, muzyką i malarstwem, założyła w Krakowie zespół Art Color Ballet.
Pierwszy spektakl był formą eksperymentu performance łączącego malarstwo na ciele, żywą muzykę oraz taniec. Ogromne zainteresowanie tą nową formą sztuki doprowadziło do stworzenia pierwszego w Polsce zespołu tańca wykorzystującego w spektaklach bodypainting. Autorskie kompozycje choreografii, scenografii, muzyki oraz makijażu ciała, tworzą spektakl malarstwa ożywionego.
Zespół współtworzą profesjonalni tancerze, pasjonaci sztuki tańca i malarstwa, performerzy, akrobaci, muzycy, plastycy i charakteryzatorzy. Dzięki połączeniu tak wielu środków ekspresji artystycznej zespół wypracował nowy sposób wyrazu.
W choreografii wykorzystywane są różne style tańca: klasyczny, jazzowy, współczesny, jednak to co charakteryzuje zespół to unikatowa kombinacja, organicznych metod ekspresji tańca i malarstwa.
Współpraca z utalentowanymi malarzami i fotografami doprowadziła do stworzenia serii prac fotograficznych, które wyznaczyły nowy, charakterystyczny kierunek sztuki bodypainting oraz stanowiła szkic do powstania wielu spektakli zespołu.
Eksperymenty z wykorzystaniem światła UV, nietypowych rekwizytów scenograficznych oraz choreografii zapewniły zespołowi czterokrotne zdobycie I miejsca na World Bodypainting Festival w Austrii (2007, 2008, 2009, 2011). Od 2003r. Polskę na festiwalu wielokrotnie prezentowali: Agata Kamykowska, Anna Turzańska, Joanna Cieśla, Anna Pogodzińska, Piotr Słodkowicz i Agnieszka Glińska.
Pomysły na spektakle to autorskie projekty Agnieszki Glińskiej, która do współpracy przy spektaklach zaprasza również: plastyków/malarzy tworzących scenografie spektakli, choreografów i kompozytorów. Na doświadczenie zespołu składają się setki spektakli, etiud choreograficznych i pokazów.

Bursztynowe drzewo
Widowisko inspirowane jest pradziejami ludów przemierzających Europę, będących protoplastami współczesnych mieszkańców ziem polskich. Opowieść o naszym pochodzeniu, formowaniu się rodzimej społeczności pod wpływem innych kultur, kształtujących się w ten sposób wartości duchowych i materialnych.
Tak rozczytywana geneza wymaga sięgania do różnorodnych źródeł; odwołuje się do aspektów historycznych, archeologicznych i etnograficznych, jak również – do współistniejących z nimi od zawsze – mitów, baśni i legend, bez których nie istniałaby kultura i tradycja w swym obecnym kształcie.
Tu prowadzą ścieżki wydeptane przez ludy ziemi, pień jest filarem, źródła zasilają korzenie, gałęzie snują własną opowieść, każda ma swój czas i osobliwą historię. Wiatr i ptaki śpiewają melodię odległych krain; przybyły stać się opowieścią starych i nowych czasów.
W spektaklu główną rolę zagra Joanna Słowińska.

KARPACKA FAMILIADA
16.08 (niedziela)
Miasteczko Galicyjskie, godz. 15.00
LACHERSI
TEATR MAŁGO – Niewidzialny książę
MEGITZA
TEATR SNÓW – Pokój

LACHERSI
Rodowici mieszkańcy Ziemi Sądeckiej, grają tradycyjne melodie Lachów Sądeckich, Limanowskich i Szczyrzyckich, ozdobione barwnymi dźwiękami trąbki i klarnetu, we współcześnie brzmiących aranżacjach. W ich wykonaniach pieśni ludowych można usłyszeć prawdziwą, lachowską gwarę. Repertuar zespołu dopełniają autorskie kompozycje nawiązujące do tradycji rodzimego folkloru. Koncerty to dla Lachersów serdeczne spotkania z publicznością, pełne zabawy, śpiewu, a czasem refleksji płynącej z doświadczeń wielu pokoleń.
Poza muzyką, charakterystyczne dla zespołu są oryginalne stroje inspirowane folklorem Lachów, a przy wyjątkowych okazjach muzycy prezentują tradycyjne stroje ludowe.
Już od początku istnienia zespół został doceniony zarówno przez profesjonalne jury, jak i wielomilionową publiczność, dzięki czemu doszedł do finału V edycji programu Must Be The Music (2013). Pierwszą trasę koncertową zespołu otwierał koncert wykonany i zarejestrowany z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej. Równie gorąco przyjęty został program kolęd i pastorałek (2014-2015). Odtąd co roku, najczęściej w sześcio- lub siedmioosobowym składzie, zespół wielokrotnie koncertuje na terenie całej Polski.
Od ukazania się pierwszej płyty Tradycja (2014), oddającej hołd folklorowi ziemi lachowskiej, program artystyczny jest stale wzbogacany brzmieniowo o nowe instrumenty, a coraz liczniejsze własne kompozycje w twórczy sposób osadzają tradycyjny folklor we współczesności.
W maju bieżącego roku, lider zespołu Tomasz Jarosz wygrał program telewizyjnej Dwójki „Szansa na sukces” i tym samym we wrześniu wystąpi w konkursie „Debiutów” w ramach festiwalu polskiej piosenki w Opolu.

TEATR MAŁGO
Niewidzialny książę
Zabawny i pasjonujący spektakl opisujący zmagania chłopca imieniem Wojtek ze złym astrologiem Gradobusem.
Gradobus rządzi krajem króla Gwoździka, który zdziwaczał po śmierci żony i zaginięciu ukochanego syna. Rodzina Wojtka została wygnana z dworu do opuszczonego zamczyska. Matka, która utraciła pamięć podczas napadu na karetę z małym królewiczem była niegdyś nadworną lekarką króla i królowej, zaś ojciec zajmował się tworzeniem scenografii podczas wszelkiego rodzaju uroczystości. Wojtek przy pomocy ojca i Rybki — gadatliwego sługi astrologa odnajduje Wielką Księgę Mądrości, w której zapisane są przeróżne zaklęcia, w tym jak stać się niewidzialnym i odzyskać utraconą pamięć. Będąc niewidzialnym demaskuje i pokonuje Gradobusa, który chciał otruć władcę. Pomaga również odzyskać pamięć matce.
Profesjonalne aktorstwo, przestrzenna scenografia, niebanalne kostiumy i rekwizyty, zaskakujące zwroty akcji, wspaniała muzyka — to tylko niektóre zalety tego przedstawienia.
Niewidzialny książę w rewelacyjnej inscenizacji Teatru Małgo to doskonała, kształcąca rozrywka i niezapomniana podróż w świat bajek.

MEGITZA
Megitza, czyli Małgorzata Babiarz, mając 16 lat opuściła rodzinne Podhale, udając się za wielką wodę. Wokalistka, kontrabasistka, autorka tekstów i kompozytorka. Lekcje gry na tym instrumencie pobierała u swego ojca, prawdziwego górala, Stanisława Babiarza.
Pragnienie młodzieńczej wolności, ambicja, charyzma i góralska siła, pomogły jej zbudować karierę. Pobyt w USA zaowocował m.in. stworzeniem niepowtarzalnej formacji Megitza Quartet z utalentowanym muzykiem greckiego pochodzenia, Andreasem Kapsalisem. W zespole spotkali się artyści z najwyższej folkowej półki, tworząc niesamowitą fuzję muzyki góralskiej, romskiej i szeroko rozumianej amerykańskiej.
Zespół zagrał wiele koncertów, nie tylko w USA, szybko zdobywając uznanie fanów i fachowej prasy muzycznej. W 2008 roku ukazał się debiutancki krążek Boleritza pełen muzyki klasycznej, jazzowej i world music. Cztery lata później fani dostali aż dwa krążki zatytułowane Megitza i Legenda.
Do Europy Megitza przeprowadziła się w 2012 roku, kiedy to została zaproszona na dwa prestiżowe festiwale: Montreux Jazz Festival w Szwajcarii oraz Jazz Fest Wien w Austrii.
Megitza do tej pory wydała 8 albumów studyjnych, z różnymi składami muzyków. W formacji Megitza Trio stworzyła nowy gatunek muzyczny o nazwie „happy metal” – czyli tradycyjne instrumenty oraz elektroniczne loopery i bębny, efekt to trans-folkowe brzmienie inspirowane nowoczesnymi gatunkami muzycznymi. Ostatni album Megitzy ToTen pojawił się w 2018 r. dla uczczenia 10-lecia jej kariery scenicznej.

Pokój
Samotny mieszkaniec niezwykłego pokoju, usytuowanego na pograniczu marzenia i rzeczywistości, czeka, śni, wspomina. Jego przestrzeń przyciąga uwagę. Dla nas jest miejscem gry, zabawy. Świat, który otacza bohatera jest karłowaty, chociaż licznie zaludniony. Bohater zazdrości czasem żyjącym tam postaciom. W normalnym pokoju nie potrafiłby jednak zamieszkać i żyć szczęśliwie.
Marząc o miłości nie dostrzega tej, która troszczy się o niego organizując jego życie. A czasem, chyba nie tylko we śnie, staje się jego partnerką. Mogłaby nią być. Gdyby ją dostrzegł.
Czy bohater ucieka od rzeczywistości, czy też na nią wpływa? Gdy śpi, to czy śni sen we śnie? Czy my widzowie jesteśmy z jego snu? Czy będziemy gdy śnić przestanie? Może to on utrzymuje nas przy życiu? Może istniejemy dzięki niemu, dzięki jego kreacji? Dzięki jego samotnemu wysiłkowi by ciekawie śnić, by trwał teatr? Co będzie gdy ostatecznie opuści swój pokój?

Komentarze Facebook