Rozpoznanie bojem, czyli zesrało się [Felieton]

Mocno nietęgą minę miał rzecznik Komitetu Referendalnego, którego celem było odwołanie Rady Miasta Nowego Sącza ogłaszając, że referendarze nie zdołali zebrać wymaganej prawem liczby podpisów, aby rzeczone referendum mogło się odbyć. Pan Rzecznik Jakub Belski (zbieżność nazwisk z prominentnym funkcjonariuszem obozu władzy ratuszowej bynajmniej nie przypadkowa) próbował tłumaczyć tzw. obiektywnymi przyczynami porażkę komitetu.

Czytaj również: Trzy pytania do Sądeckiej Władzy [Felieton]

Winił z jednej strony niesprzyjający takim działaniem covidowski czas, z drugiej niechęć wielu nowosądeczan do udostępniania swoich danych osobowych. Jakby jednak nie patrzeć, fakt pozostaje faktem. Porażka, czy wręcz klęska jest dla Ratusza (bo nikt przytomny nie ma najmniejszych wątpliwości, kto naprawdę „stał” za Komitetem) przygniatająca. Nie chodzi o to, że referendum się nie udało. Tego typu referenda bardzo często, lub prawie zawsze się nie udają. Chodzi o to, że nie udało się zainicjować samego jego przeprowadzenia. Że po prostu zabrakło kilkuset (lub więcej, bo przecież nikt tego sprawdzać teraz nie będzie) podpisów pod listami, które by obligowały Komisarza Wyborczego w Nowym Sączu do jego przeprowadzenia. A taka sytuacja zdarza się już niezwykle rzadko.

I na nic tu buńczuczne zapowiedzi pana rzecznika, że dalej będą patrzyć na ręce sądeckim rajcom, że nie wykluczają powrotu do inicjatywy referendalnej na wiosnę, itd., itp. Padła nawet zapowiedź, która nas serdecznie rozbawiła. Komitet będzie też przyglądał się działaniom miłościwie nam panującego prezydenta i jeśli zajdzie taka potrzeba, to inicjatywa usunięcia Ludomira Handzla z ratuszowego stołka może się pojawić. Mocne nie? Ciekawe, co na takie dictum szefowa sądeckiej oświaty. Chętnie posłuchamy jej komentarza w tej sprawie…

A poważnie. Inicjatywa referendalna była typowym manewrem wojskowym znanym ze wschodnich frontów ostatniej wojny, stosowanym głownie przez sowiecką armię, a zwanym „rozpoznanie bojem”. Wysyłano do rozpoznawczej walki niewielką jednostkę wojska w sile kompani lub batalionu, rzadziej całego pułku, która poprzez atak na wprost miała sprawdzić wielkość, siłę ognia, a także morale przeciwnika. Dowództwo po takiej operacji miało jasność jakimi siłami dysponuje stojący na przeciw nieprzyjaciel. No, a że po takim „rozpoznaniu” niewielu wracało żywych. No cóż… Taki wojenny czas.

W tym przypadku Ratusz zrobił dokładnie tak samo. Wysłał na rozpoznanie walką grupę bojową zwaną Komitetem Referendalnym, która miała empirycznie sprawdzić, czy i jak silna jest niechęć obywateli królewskiego grodu do pisowskiej większości w radzie miasta. Miała naocznie się przekonać, czy jest jakakolwiek szansa, aby radę tę odwołać, torując drogę do przejęcie władzy uchwałodawczej w mieście.

Okazało się, że malcziki wysłani do boju polegli już na pierwszych zasiekach. Mieszkańcy zasadniczo mieli w tej materii głęboko gdzieś manewry pana prezydenta. I żeby było jasne, żadnych nowych prób na wiosnę nie będzie, straty – głownie wizerunkowe – są zbyt duże, więc ponownego frontalnego ataku nikt nie będzie ryzykował.

Przed nami więc kolejna faza wojny, tym razem w postaci działań pozycyjnych i silnego ostrzału artyleryjskiego. Na następną bezsensowną, kawaleryjską szarżę – jeśli oczywiście znajdą się kolejni ochotnicy – przyjdzie nam dłużej poczekać. 

Dr Hyde & Mr Jekyll
fot. pixabay.com