Sądecka Syberia [Felieton]

W Nowy Sączu istnieje prawdziwa Syberia. Oczywiście nie w sensie dosłownym, jako kraina geograficzna, pokryta tajgą, tundra i pustynią arktyczną. Sądecka Syberia to czysta metafizyka, w przenośni historycznej. Nasza miejscowa Syberia to – podobnie, jak ta prawdziwa rosyjska, a następnie radziecka – miejsce zsyłki. Jakiej zsyłki zapytacie? W XXI wieku?

Czytaj również: 80 tys. złotych na ratowanie zabytków! Złóż wniosek do końca stycznia

Tak mili Państwo, prawdziwe miejsce zesłania nieprawomyślnych. Zsyłki tych wszystkich, którzy miłościwie nam panujący prezydent Handzel wraz ze swoim zastępcą z różnych względów nie mogli skrócić o głowę (w dzisiejszym znaczeniu wypieprzyć z roboty), a których na swoje oczy widzieć nie chcieli i nie chcą. Których trzeba trzymać daleko, w odosobnieniu, jak najdalej od władzy królewskiego miasta Nowego Sącza.

Zapytacie Państwo, gdzie takowe miejsce w naszym pięknym Nowym Sączu się znajduje. Otóż blisko krańców naszego miasta. Na ulicy Wyspiańskiego, w budynku z dumnym emblematem MPK, gdzie na parterze znajduje się Wydział Komunikacji Urzędu Miasta Nowego Sącza. To właśnie to miejsce, gdzie na dożywotnie zesłanie (dożywotnie tzn. do końca obecnej władzy ratuszowej) zostali zesłani wieloletni urzędnicy sądeckiego magistratu, z którym Handzlowi&Bochenkowi było nie po drodze (delikatnie rzecz ujmując).

Kogoż to tam nie odnajdziemy: dyrektorów, zastępców dyrektorów, rzeczników, redaktorów, różnych miejskich agend od wydziału oświaty, poprzez biuro prasowe, aż po urząd stanu cywilnego. Urzędnicy Ci w ramach swoich obowiązków przybijają teraz różnego rodzaju stemple, pieczątki, wydają dowody i tablice rejestracyjne, itd., itp. I nie ma oczywiście najmniejszego znaczenia, jakie to, kto z zesłańców ma wykształcenie, doświadczenie, czy wiedzę. To nie ma tu nic do rzeczy.

Znaczenia ma tylko to, iż nie pętają się po innych wydziałach i biurach rozrzuconych po całym mieście sądeckiego urzędu. Że to pozostała część urzędu jest wolna od śladu, znamienia poprzednich prezydentów, z Nowakiem na czele. Że nie sieją fermentu przedstawicielom nowej władzy swoim zachowaniem, słowem, a nawet myślą.

Tam jest czysty, nieskażony teren. To miejsce dla tych, którym łaskawie (lub z konieczności) darowano życie i wysłano na zesłanie.

Można wzruszyć ramionami i rzec: no i cóż w tym złego, jakoś żyją, jakaś straszna krzywda im się nie stała. Pracują, zarabiają, w czym rzecz? I macie Państwo rację, w tym przypadku zupełnie nie o to jednak chodzi. Jak pisał Zbigniew Herbert to po prostu kwestia smaku. Zero finezji, jakiegokolwiek wyrafinowania, najmniejszej próby zachowania pozorów. Cep i młot. Kto nam nie pasuje, a którego nie możemy po prostu wyp…dolić, tego na Syberię. Tak pszenno-buraczanie. Bez krzty polotu i fantazji. I to w tym jest ten prawdziwy dramat.

I tylko z niejaką ulgą konstatujemy, że dobrze, iż dzieje się to teraz, a nie jakieś osiemdziesiąt lat w tył, a językiem ojczystym naszych władców nie jest wspaniały język Goethego lub kilka lat później słowiański zaśpiewa Michaiła Lermontowa.

Dr Hyde & Mr Jekyll
fot. archiwum | miastoNS.pl