Międzynarodowe Mistrzostwa Polski STRONGMAN na Sądecczyźnie

Nazywam się Lidia, jestem żoną i matką dwójki cudownych dzieci. Od maja tego roku staram się odnaleźć w nowej roli- w roli pacjentki walczącej o zdrowie i szczęśliwe życie z rodziną. 

 

Moje dolegliwości zaczęły się już w kwietniu, chociaż wtedy nie zdawałam sobie sprawy z ich genezy. Dokuczały mi silne bóle brzucha oraz wymioty, które lekarz zdiagnozował jako refluks żołądkowy. Pomimo przepisanych leków, objawy te nie ustępowały, co potęgowało mój niepokój. Przełom w leczeniu nastąpił dopiero po rezonansie magnetycznym.

 

Moje wyniki wymagały szybkiej konsultacji z neurochirurgiem, który szybko zdiagnozował u mnie złośliwego guza. Od tej pory sytuacja rozwijała się w zawrotnym tempie- operacja, dojazdy do lekarza, wiadomości, na które nie byłam gotowa. Z dnia na dzień zmieniło się całe moje dotychczasowe życie. 

 

11.05. przeszłam operację w Krakowie, która okazała się jedynie początkiem długotrwałej, męczącej i zatrważająco kosztownej kuracji. Kumulacja kosztów związanych z nowotworem obciążyła nas zarówno psychicznie jak i fizycznie. Od dwóch tygodni pokonuję dziennie 160 km, by poddawać się radioterapii i chemioterapii w Tarnowie. Oprócz tego korzystam z leczniczej marihuany, której miesięczny koszt wynosi aż 1700zł.

 

W miarę postępowania mojej choroby, wydatki rosną nieproporcjonalnie do naszych przychodów. Sytuacja, w której się znalazłam wymaga szybkich rozwiązań- na ogół nierefundowanych. Obecnie, moją największą nadzieją jest wysłanie wycinka z Oncompass na badanie molekularne, co pochłonie dodatkowe 4900 euro z naszego budżetu. Ponadto, podjęcie dalszej terapii w Zgorzelcu wygeneruje koszty na poziomie 15000 zł miesięcznie, do czego należy doliczyć wydatki związane z dojazdami (800km). Na domiar złego, po operacji ciepię na prawostronny niedowład, podlegający interwencji rehabilitanta. 

 

Staram się nie tracić optymizmu, chociaż sytuacja staje się coraz bardziej przytłaczająca. Kończą mi się alternatywy, a ograniczenia finansowe uniemożliwiają mi korzystanie z pojawiających się opcji. Obecnie budżet naszego domu opiera się na wypłacie męża, który opiekując się mną i dziećmi korzysta ze zwolnienia i pobiera jedynie 80% wypłaty. Codziennie, patrząc na mojego męża, 6-letniego synka oraz 1,5-letnią córeczkę, znajduję motywację do walki, jednak tracę energię konfrontując się z kolejnymi wyzwaniami finansowymi, których nie jestem w stanie przeskoczyć. 

 

W tej sytuacji jesteście naszą jedyną szansą, dlatego błagam- wesprzyjcie mnie w mojej walce. Pomóżcie mi w powrocie do zdrowia, abym nie musiała znosić kolejnych, bolesnych rozłąk z rodziną. Pomóżcie mi odzyskać nadzieję.