Kto sprawdzi Handzla? [Felieton]

Od kilku już lat trendem ogólnoświatowym jest kryzys mediów. W szczególności dotyczy to mediów lokalnych. Papieru już prawie nikt nie kupuje. U nas, na lokalnym rynku trzeba tytuły wciskać na siłę, najczęściej w postaci wydawnictw bezpłatnych. Zyski reklamowe z prowadzenia mediów cyfrowych natomiast, rzadko kiedy pozwalają na rozwijanie działalności. Sama Polska Press Grupa (lider tytułów papierowych: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, naszemiasto.pl oraz setki innych tytułów w Polsce) zamknęła w zeszłym roku ponad 30 swoich wydawnictw, oczywiście przenosząc je do Internetu, ale przecież wiemy, jak często takie przenosiny się kończą.

Czytaj również: O kasjerze Koalicji Nieudaczników, czyli jak prezes Żelasko domy buduje [Felieton]

Dlaczego o tym piszemy? Bo media lokalne są często ważniejsze od mediów ogólnokrajowych. W przeciwieństwie do tych drugich, lokalne wydawnictwa skupiają się na funkcji informacyjnej, a nie kreowaniu rzeczywistości. Pełnią też ważną rolę z perspektywy funkcjonowania demokracji i patrzeniu lokalnej władzy na ręce. I tu pojawia się pytanie – kto będzie kontrolował polityków, gdy znikną lokalne i niezależne media?

Ta nierówna walka wciąż trwa i władza ma tu spore możliwości. Po pierwsze może wydawać swoje własne periodyki – „gazety władzy”. Sieć Obywatelska Watchdog Polska ustaliła, że blisko 40 procent gmin wydaje własne broszury informacyjne, bez względu na opcje polityczną (w Nowym Sączu Ratusz publikuje bezpłatną gazetę: Kurier nowosądecki). Fajnie przecież jest poczytać o samych sukcesach, prawda? Helsińska Fundacja Praw Człowieka dodaje, że często takie wydawnictwa są po prostu… nielegalne.

Drugą opcją – preferowaną również w Nowym Sączu – jest płacenie lokalnym mediom za „promocję” miasta. Często takie pieniądze są na wagę złota i pozwalają redakcjom dalej funkcjonować. Teoretycznie nie ma w tym nic złego – władza ma prawo docierać do społeczności lokalnej z organizowanymi przez siebie wydarzeniami. Rezultatem jest jednak często brak kontroli – przecież w przypadku krytyki władzy, ta przeniesie się do innych tytułów ze swoimi reklamami…

Można odnieść wrażenie, że w Nowym Sączu lekko zmieniono tę drugą opcję. O lokalnej polityce nie pisze się wcale, albo prawie wcale. Ani dobrze, ani źle – wogóle. Możemy przeczytać o kolejnych wypadkach drogowych, festiwalach biegowych, imprezach kulinarnych, zaginięciach, wypadkach itd. O miejskiej władzy jednak jakby zakazano pisać.

Nikomu nie chce się na przykład wziąć za poważną robotę i sprawdzić, czemu większość nowosądeckich spółek komunalnych notuje milionowe straty. Czemu Ludomir Handzel – słynny neoliberał z doświadczeniem menadżerskim – jakimś cudem nie prowadzi tu bardziej efektywnej polityki (jak to było np. w Newagu – tam potrafią generować milionowe zyski). O stadionie Sandecji nawet nie wspominając. Miasto przecież huczy od plotek, szczególnie o zawirowaniach kadrowych na kluczowych stanowiskach w mieście. Nikomu się jednak nie chce o tym pisać.

Nowosądeczanin ma się cieszyć z wyremontowanych dróg, podziwiać prezydenta kukającego z każdej, dosłownie każdej, wiaty przystankowej, wykazywać wyrozumiałość na korki – przecież prezydent przeprasza za to co krok na niebieskich billboardach.

Heniu wróć!
Z tej perspektywy człowiek nabiera szacunku do śp. redaktora Henryka Szewczyka za to co robił prezydentowi Nowakowi, w drugiej kadencji w lokalnym serwisie sądeczanin. Punktował środowisko Ryszarda I systemowo! Nikomu nie odpuszczał, nawet tym, którzy na to nie zasłużyli… Przewrotnie i niezamierzenie, Szewczyk być może dodał Nowakowi jeszcze odrobinę legitymizacji.

Kto jednak, już za kilka miesięcy, przed wyborami samorządowymi w kwietniu 2024 roku, sprawdzi prezydenta Ludomira Handzla? Wśród lokalnych mediów próżno szukać chętnych…

Fot.: Facebook | pixabay.com | ilustracyjne | UMNS