Burza w Małej Galerii [Felieton, tylko dla dorosłych, bo kulturalnie nie będzie]

Jesteśmy tuż po obejrzeniu briefingu prasowego zorganizowanego przez byłą już dyrektor Nowosądeckiej Małej Galerii  Alicję Hebdę i dotychczasowego opiekuna artystycznego i dobrego ducha tejże instytucji pana profesora Andrzeja Szarka. Briefing był niczym innym, jak tylko odpowiedzią na konferencję prasową pani wiceprezydent Magdaleny Majki uzasadniającą faktyczną likwidację autonomii (a pewnie także działalności artystycznej) Małej Galerii. Nad samą pożal się Boże konferencją wiceprezydent nie będziemy się dłużej rozwodzić. Konstatujemy z przykrością fakt, że pod dwóch latach współpracy dorównała w perfidii swoim mistrzom: prezydentowi L. Handzlowi i jego zastępcy A. Bochenkowi w opowiadaniu rzeczy niestworzonych, żeby nie powiedzieć kłamliwych. Nie dziwimy się specjalnie, choć mocno to żałosne.

Czytaj również: Nie ma, jak dobry odlot! [Felieton]

Nie dziwimy się także Profesorowi. Jego wkurwienie jest zupełnie zrozumiałe. Każdy człowiek, a w szczególności wybitny artysta może czuć się zły, gdy bezmyślni troglodyci z aparatami i linijkami w rękach niszczą jego dzieło doprowadzając do sytuacji, że niemożliwe jest zorganizowanie długo przygotowanego przedsięwzięcia artystycznego, jakim miał być happening „Wysokie napięcie” na sadeckich plantach. Po prostu niszcząc elementy jego prac, a inne nazywając śmieciami. Podpisać nam się wypada pod każdym słowem wypowiedzianym przez Pana Profesora:  „śmieci to złe decyzje…, kłamstwa…, …zajmowanie stanowisk niezgodnych z talentem”, czy inne ważkie stwierdzenie: „jak się chce zarządzać to trzeba czytać książki”. Strzał w samo serce.

Dziwimy się natomiast, że Pani Dyrektor wydawała się mocno zaskoczona działaniami Ratusza. Przecież od listopada 2018 roku w Nowym Sączu trwa najazd Mongołów, inwazja Hunów i Potop Szwedzki w jednym,  w jego XXI–wiecznym wydaniu. Przecież przez ostatnie dwa lata ta ekipa nie robiła dokładnie nic, tylko wyrzynała kogo się tylko da, zaczynając od szefowej sekretariatu prezydenta, która pracowała dla wszystkich poprzedników Ludomira Handzla (i została zastąpiona sprzedawcami pizzy), poprzez wszystkich prezesów spółek komunalnych, dyrektorów wszystkich wydziałów miasta, a w końcu osoby kierujące jednostkami miejskimi. Przecież dokładnie taki sam los spotkał wszystkich zarządzających sądecką kulturą: dyrektora wydziału kultury, panią dyrektor MOK, czy  jej następcę, a jednocześnie wieloletniego pracownika merytorycznego Małej Galerii.

W stosunku do Pani Dyrektor zastosowano dokładnie takie same metody, jak w stosunku do innych w ciągu ostatnich dwóch lat. Może z ta drobną różnica, że nie złożono doniesienia do prokuratury (jeszcze). O zabieraniu kluczy, fotografowaniu, straszeniu szeregowych pracowników, że jak nie będą grzeczni to stracą pracę, nie ma nawet co wspominać. Przecież to norma w ich wykonaniu. A merytorycznego uzasadnienie decyzji o swoim odwołaniu nie usłyszał nigdy nikt.

Pani Dyrektor, jako doświadczony pracownik samorządowy, zarządzający instytucją kultury już dawno powinna się zorientować co się świeci. Można było wyniośle milczeć na rzucone kalumnie, lub użyć modnego, acz dźwięcznie brzmiącego ostatnio w ustach wielu kobiet słowa „wypierdalać”. Można było ironicznym śmiechem zabić tych barbarzyńców w składzie porcelany (jak celnie ich określiła znana, sądecka dziennikarka), w odpowiedzi na potok ich impertynenckich i składu się nie trzymających oskarżeń. Lecz nie można było robić jednego – dziwić się.

Dr Hyde & Mr Jekyll
fot. pixabay.com